ออกเดินทางมาไกลเกินจะกลับหลัง
มีความหวังที่รออยู่ที่บ้านฉัน
รู้ว่าคิดถึง รู้ว่าเฝ้าคอย
รู้ว่ามีคนรอฉันกลับ แต่อีกไม่นาน
ยังคิดถึงที่เดิมที่นอนหนุนตัก
ที่ๆ ฉันสบายใจตอนที่หลับ
ยังคิดถึงเรื่องราวที่รอฉันกลับ
เฝ้าคอยนับราตรีให้ถึงวันนั้น
What sub
มีเงินเพียงเล็กน้อยแบกกระเป๋าเดินทาง
อีกไม่นานฉันจะกลับมา
ไปในที่ๆ ฉันพอจะทำความฝัน
ให้ทุกคนนั้นไม่ลำบาก
ก็ไม่รู้ว่าฉันจะทำมันได้ไหม
แต่ว่าเลือกแล้วที่จะทำ
ก็แค่อยากให้เธอได้พัก
อยากให้เธอได้นั่ง
ควรเป็นฉันที่ทำดีกว่า
ไม่ว่าเหนื่อยแทบตาย
เธอจะไม่ได้ยิน
ก็เพราะว่าฉันนั้นจะไม่บอก
ไม่ว่าตัวฉันจะทุกข์เท่าไร
แต่เธอจะเห็นแค่เพียงบนหน้าฉันยิ้มตลอด
เวลาจะผ่านไปกี่ชั่วยาม
แต่เราจะได้พบกัน
เพราะฉันรู้ว่ามีคนรอ
ไม่ได้คิดอยากต้องจากบ้านไกล
แต่ว่าแค่ต้องการ ให้ทุกคนได้ยิ้มก็พอ
ออกเดินทางมาไกลเกินจะกลับหลัง
มีความหวังที่รออยู่ ที่บ้านฉัน
รู้ว่าคิดถึง รู้ว่าเฝ้าคอย
รู้ว่ามีคนรอฉันกลับ แต่อีกไม่นาน
ยังคิดถึงที่เดิมที่นอนหนุนตัก
ที่ๆ ฉันสบายใจตอนที่หลับ
ยังคิดถึงเรื่องราวที่รอฉันกลับ
เฝ้าคอยนับราตรีให้ถึงวันนั้น
นั่งเฝ้ารอที่ริมหน้าต่าง
รู้ว่าเอ็งกำลังจะกลับ
อยากจะหอม อยากจะคุย
อยากจะเห็นว่าเป็นยังไง
เหนื่อยใช้ไหมกับงานที่ทำ
กลับมาพักกายที่บ้านนา
ไม่ต้องซื้ออะไรหนักหนา
ที่นี่ต้องการแค่เจ้ากลับมา
ลูกเอ้ย เรื่องมากมายที่ต้องเรียนรู้
ลูกเอ้ย คนที่บ้านยังคอยเฝ้าดู
ยังคงเห็นว่าเจ้ายังเด็ก
แม้นเจ้าคิดว่าโตเท่าไร
ถึงปีนี้เจอกันไม่นาน
เอาไว้ปีหน้าไว้เจอกันใหม่ ลูกรัก
ออกเดินทางมาไกลเกินจะกลับหลัง
มีความหวังที่รออยู่ ที่บ้านฉัน
รู้ว่าคิดถึง รู้ว่าเฝ้าคอย
รู้ว่ามีคนรอฉันกลับ แต่อีกไม่นาน
ยังคิดถึงที่เดิมที่นอนหนุนตัก
ที่ๆ ฉันสบายใจตอนที่หลับ
ยังคิดถึงเรื่องราวที่รอฉันกลับ
เฝ้าคอยนับราตรีให้ถึงวันนั้น